Waar krijg je stress van? Heb je veel aan je hoofd?
Dan is het zeker de moeite waard om eens oprecht te kijken naar waar je stress van krijgt. Nu denk je vast: dat wéét ik allang, want dat zou ik ook denken. Toch is het goed om jezelf eens op een andere manier te bekijken. Zoals ik deed toen ik droomde van taart. Welk recept heb jij nodig voor een fijn leven?
Vandaag kreeg ik een inzicht. Al enkele dagen neem ik me voor om een taart te bakken. Dat is bijzonder, want ik bak 1 keer per jaar of minder. Koken doe ik al veel. Je kunt ook hele lekkere taarten kopen en dat vind ik een uitstekende optie. Het moment om te bakken was nu blijkbaar voor mij gekomen, want ik fantaseerde over zelfgemaakte taart. Zo’n lekkere met veel erop en eraan, dacht ik, een chocoladerol gevuld met room en misschien jam of een monchoutaart.
Ik mijmerde dus over taart en zocht recepten op. Mijn lat lag hoog. Ik kan ook twee taarten maken, dacht ik. Die monchoutaart moet namelijk een nachtje in de ijskast. Kiezen vind ik lastig. Men zegt dat dit komt omdat mijn sterrenbeeld tweeling is. Bij mij is het altijd én/én.
Ik schreef de ingrediënten op een briefje en begon enthousiast. Toen zag ik dat ik allerlei ingewikkelde dingen moest kopen, want ik eet graag glutenvrij, en de moed zakte me al in de schoenen. “Klop vrij”? Wat is dat? Oh, het kan ook met gelatine… Heb ik wijnsteenpoeder in huis?
Ik keek in mijn keukenkastjes. Al snel had ik een heleboel leuke ingrediënten gevonden. Hiermee kon ik wel iets aardigs maken, maar het was bij lange na niet de lijst die ik had opgeschreven. Toen nam ik een even makkelijk als kloek besluit.
Ik besloot iets te maken met wat ik had
Ik besloot iets te maken met wat ik had en niet met wat ik moest halen. Nu ik dit opschrijf, zie ik wat een mooie metafoor dat is. Je moet roeien met de riemen die je hebt. Ongeacht de omstandigheden; je kunt er altijd iets lekkers van bakken. Op dat moment, echter, had ik deze klinkende metafoor niet in de gaten.
Wat ik meteen voelde was opluchting en blijdschap.
Iets maken met wat je hebt, zónder recept, dat is een mini-avontuurtje. Mijn gevoel van onbehagen verdween als sneeuw voor de zon. Handenwrijvend gooide ik ingrediënten in een kom. Zal ik het met of zonder chocola maken? Weet je wat? Ik doen gewoon allebei (tweeling, hè!) en maak muffins.
Wel zo makkelijk. Waar zijn de muffinvormpjes? Ik had helaas geen papieren vormpjes meer. In dit stadium kon niks me meer tegenhouden, dus ik knipte vrolijk vormen uit bakpapier.
Terwijl ik het beslag roerde begon het me te dagen dat ik stress krijg van recepten en dat ik veel beter functioneer zónder recept. Dit weet ik al jaren, maar het overviel me toch. Want vaak leef ik natuurlijk toch “op recept”.
Mijn agenda loopt snel vol, ik doe aan timemanagement en maak lijsten van wat ik moet doen. In feite zijn dat allemaal vormen van leven naar een recept.
Ik goot mijn zelfbedachte mix in de vormpjes en mijmerde nog even verder. Voor mij zou het beter zijn om alle voorbedachte vormen over boord te kieperen. Net zoals dit recept is het best spannend, omdat ik niet zeker weet of het wel lekker wordt. Ik kan dat risico aan. Zonder recept leven geeft mij aantoonbaar minder stress.
Ik ken overigens legio mensen bij wie dit andersom is. Veel mensen krijgen blinde paniek als ze iets uit te lossen pols moeten doen. Ik begrijp dat. Bij mij werkt het echt anders. Het is dus een goede zaak om jezelf af en toe eens af te vragen:
Waar krijg ik stress van?
Het begon erg lekker te ruiken en de glutenvrije muffins lachten me toe. Het moment om ze te proeven was aangebroken. Ik vond achterin de ijskast ook nog een potje goed bewaarde “clotted cream”, dikke slagroom, die wel een jaar goed is blijft in een afgesloten pot. Mijn geluk was compleet.
Leven uit de losse pols is voor mij het beste recept.
Ik sneed mijn muffin doormidden en bestreek hem met room. Meteen pakte ik er nog één.Wilde ik er koffie óf thee bij? Wat dacht je van koffie én thee? Als je niet kunt kiezen, doe dat dan ook niet. Nog eentje die ik mag onthouden.
Geen stress: neem gewoon koffie én thee
Wat heb ik bij elkaar gegooid?
Hier volgt het recept uit de losse pols (voor zover ik het nog weet)
- Ongeveer 200 gr amandelmeel
- Ongeveer 100 gram havermeel
- Mespuntje arrowroot
- Mespunt sodapoeder
- Beetje stevia
- Vanillesuiker
- Versgemalen vanillepoeder
- Rietsuiker
- Ongeveer 50 gram boter
- Ongeveer 25 gram kokosolie
- 4 eieren
- Voor een gedeelte heb ik er biologische cacao bijgedaan.
- 25 minuten op 180 graden.
Ook dit recept mag je meteen vergeten.
Note to self: Throw out the recipe!
Meer weten over stress-vrij leven: https://sparkel.nl/hoe-verhoog-ik-mijn-energie/
