Stress hebben we allemaal.
Voor ons het natuurlijk een manier om om te gaan met het leven, met dat wat het leven ons te bieden heeft:
Kunnen we de huur wel betalen? Gaat het goed met mijn kinderen? Al die dingen die we nodig hebben om te overleven. Die kunnen ons heel stressvol maken, natuurlijk. En dat gebeurt non-stop.
Waar we ook heel gestrest van worden is het conflictgevoel, tussen onszelf en degenen waar we van houden, met partners of familieleden of vrienden, conflictgevoelens op het werk. Conflictgevoel levert altijd veel stress op.
Mijn idee daarover is op het moment dat je in zo’n conflictgevoel komt, is het onderscheid tussen jezelf en de ander een feit. Je moet jezelf staande houden tegenover de ander, dus je komt eigenlijk in een soort oorlogsstand.
Dat hebben we vaak nodig. Soms moet het, want niet iedereen is hier op deze aarde om lief voor je te zijn, dus daar hebben we gewoon mee te dealen, wij allemaal en dan nóg gaat het erom dat we niet de hele tijd gestrest zijn en niet de gehele tijd in oorlog zijn met anderen. Trouwens: niet alleen met ánderen. Ook met jezelf kan je flink in oorlog zijn. Dus als je iets te verwerken hebt, maar daar heb je geen zin in, wat ga je dan doen? Dan zit er iets in jezelf niet goed en dan zal je dat afreageren op anderen. Op zo’n moment heb je niet alleen een conflict met anderen, maar in feite ook met jezelf.
Dat komt heel vaak voor, dagelijks eigenlijk, bij ons allemaal. Als je het zo bekijkt is het eigenlijk nog een wonder dat we niet altijd verschrikkelijk gestrest zijn.
Stress komt voort uit de drang om iets voor elkaar te krijgen, iets te doen.
Wat kan je eraan doen om te zorgen dat je niet in stress komt?
Dan neem je steeds een stapje terug. Niet wij/zij denken, maar dicht bij jezelf komen en blijven en vanuit daar handelen. Eigenlijk handelen vanuit het gevoel dat we, natuurlijk, allemaal op de een of andere manier verbonden zijn en met elkaar zijn.
Als je steeds vanuit dat gevoel handelt, ook al heb je een conflict, niet iedereen hoeft jouw vriend te zijn, je kan best zeggen: “Nou, ik vind dit of dat van jou.”, dat is misschien helemaal niet zo aardig, kan gebeuren…
Dan nog is het zo dat je dat kunt doen vanuit het vertrouwen dat we één zijn en dat er in feite in die zin geen conflict is, maar dat iemand anders er wel op gewezen mag worden op het feit dat iets niet gaat zoals jij denkt dat het zou moeten gaan. Vanuit een vertrouwen, een liefdesgevoel, een éénheidsgevoel: we doen dit samen, we doen dit met elkaar.
Op het moment dat je daarin kan komen, zal je zien dat een conflict veel makkelijker op te lossen is. Datzelfde geldt voor als je in conflict bent met jezelf. Een stapje terug doen: mediteren helpt. Kijk bijvoorbeeld op mijn podcast. Ik heb er meditaties over gemaakt.
Mediteren en kijken: wat heb ik op dit moment nodig? Wat is er met mij aan de hand? Waar heb ik behoefte aan? Wat vind ik moeilijk? Onder ogen zien en onderkennen van het probleem is de belangrijkste stap. Dan zal je zien dat het conflictgevoel snel zal verdwijnen.
En dat is de bedoeling. Ik heb specifieke meditaties over gemaakt om uit dat conflictgevoel te blijven.
Kijk bijvoorbeeld bij de
Hartmeditatie
Liefde en blijdschapmeditatie
En vooral de
Ik wens je een hele fijne dag!
Kijk ook bij: Wat je het beste kunt doen bij een burn-out.
